Tbc

Aan het einde van de ochtend was er geen kip in de Johanneskerk om zich te laten testen. Daarom dacht ik instinctief dat de slachtbank van vorige keer me bespaard zou blijven. Er kon meer tijd worden vrijgemaakt, eindelijk tijd voor de zachte hand. Bovendien waren de maatregelen versoepeld, wellicht ook de methoden. Hoopvol ging ik zitten en de vriendelijke man ramde het staafje in mijn keel, terwijl ik ‘ah’ gorgelde. Nog een keer. Vervolgens het neusgat, waarin werd geschraapt alsof een tandarts met zijn haak moest controleren of ergens een ander gaatje zat en als hij er niet zat, dan nu wel. Ik zette me schrap voor de andere neusholte, maar dat hoefde niet. ‘Gaat het?’ vroeg de beul, terwijl mijn oog viel op het paarse kleed aan de kansel met het lam en het kruisje. Als je weet dat het de lijdenstijd is, dan valt veel mee. 

De kerk uitlopend dacht ik aan vorige week toen ik hier precies op hetzelfde tijdstip mijn rode potlood liet zweven boven de kandidatenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Naast de partij die ik wilde kiezen stond de partij Jezus Leeft, vertegenwoordigd door maar één kandidaat. Even overwoog ik mijn keuze te wijzigen, maar al snel dacht ik: als dit de wedergekomen Messias is, dan redt hij het ook wel zonder mij. Deze wereld gaat ten onder aan mensen die denken: ze redden het níet zonder mij. Niet per se een pleidooi voor bijvoorbeeld levensverzaking of afzien van hulp, maar wel voor besef van de eigen overbodigheid. Pas vanuit overbodigheid kun je het waardevolle zuiver aanschouwen.

Overigens, vandaag is het Wereld Tuberculose Dag. Onlangs vroeg ik me af of corona in de 22ste eeuw net zo ‘romantisch’ zal worden opgevat als tuberculose. Wellicht, het heeft de naam mee – ik vermoed niet dat het woord ‘covid’ het lang zal overleven – maar wat blijkt, tuberculose is vandaag de dag ’s werelds dodelijkste besmettelijke ziekte. Het zal geen verbazing wekken dat 95% van de gevallen in ontwikkelingslanden is. Er zijn veel inspanningen geleverd om dit een halt toe te roepen, wat lukte, maar toen kwam corona, dat prioriteit kreeg. Ook corona zal blijven bestaan, zegt men zoals bekend, net als tuberculose, dus wij kunnen nu al op de kaart aanwijzen waar precies. Of is juist deze zieke westerse wereld ten dode opgeschreven? Zo ja, ze hebben ons nodig like a hole in the head. 

(Foto: Max Blecher)