El Muniria


In het voorjaar van 2019 boekte ik een kamer in Hotel El Muniria in Tanger, Marokko. Het legendarische hotel waar Burroughs woonde en Kerouac en Ginsberg op bezoek waren geweest. Toen ik er met een oude Mercedes zonder gordel werd afgezet nadat ik uit Marrakesh was aangekomen was het even zoeken naar het hotel in de vervallen buurt. Tot mijn aangename verrassing bleek het hotel meer een pension en daarbij kwam dat alles nog net zo leek te zijn als in de tijd van de Beat Generation. Hier en daar hingen wat fotootjes, alsof ze net waren genomen voordat de schrijvers hun spullen hadden gepakt op weg naar het volgende avontuur. Twee nachten 60 euro.

Het dakterras met uitzicht over de stad, de Straat van Gibraltar en de bergen had ik voor mezelf, er waren geen andere gasten. Het hotel was prettig ingericht, wellicht vanwege de energie zorgde de leegte niet voor een spookachtige sfeer, integendeel. Aan de jongen die me had ontvangen vroeg ik in welke kamer Burroughs had gewoond. Dat was beneden, maar hij wist me wel te vertellen na navraag bij zijn moeder - die ik niet heb gezien, maar volgens mij de schrijvers destijds had ontvangen, het hotel was nog steeds eigendom van dezelfde familie - dat ik vermoedelijk in de kamer van Allen Ginsberg zat. Met die wetenschap slaap je toch anders, het was alsof hij aanwezig was, en ik kon natuurlijk niet anders dan wat op het papier slingeren, wat ik toen ook heb gedaan. Met enige moeite - de redacteur stribbelde tegen omdat een deel zich uitsluitend in Rotterdam moest afspelen, bovendien was er ruimtegebrek - is tot mijn voldoening 'Interzone' in Ik ben de Verlosser niet terechtgekomen. 

Op een middag vroeg ik of ik de tuin mocht zien waar enkele foto's waren genomen. Dat mocht. 

Wellicht komt er een dag dat ik ergens een hotelkamer voor onbepaalde tijd huur, maar voorlopig is het nog van kamer naar kamer, dus hoog tijd om On the Road te lezen en zeker gezien Kerouacs honderdste geboortedag, die vandaag wordt gevierd. Tot het zover is, hebben we misschien meer dan genoeg aan dit gedicht uit de Book of Sketches (vertaling: Joris Lenstra), want er gebeurt ook veel zonder te reizen.

Ach wat gebeurt er toch in
de wereld!-

Schoot wakker - 2 vliegen
neukten op mijn voorhoofd

(Foto: Kerouac met de kat van Burroughs in de tuin van Hotel El Muniria)



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l...
Read more »

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de red...
Read more »

Perspectief

Afbeelding
Het blijft toch een fascinerend programma, dat Lang Leve de Liefde. Mooiste uitspraak: 'Het is geen Lang Leve de Friendzone.' Gisteren was er een botte, gluiperige Hagenees die zichzelf heel wat vond en tekeer ging omdat de dame zei dat vertrouwen verdiend moest worden en dat er sprake kon zijn van argwaan. Maar even het volgende, al een paar keer heb ik bij de introductievideo gehoord: 'Ja, het moet wel iemand zijn met wie ik over straat kan.' Laat deze zin, dit perspectief, deze levensopvatting, even goed tot u doordringen. En vraagt u zich vervolgens ook, gewoon uit empathie, af met wie u níet over straat wilt. Wees niet moralistisch, want het gaat hier om de waarheid. Rolstoel? Uitgerekte oorlellen? Allemaal geen probleem, ik bedoel dus als antwoord.
Read more »