Fetisj

Ik heb ontdekt dat ik een fetisj heb. Ja sorry, het is misschien iets futiels, maar toch was het een gedenkwaardig moment. Iedereen heeft immers een fetisj – soms loop ik door de straten en vraag me bij iedereen af van welke fetisj sprake is – nu hoor ik er misschien een beetje bij. Gisteravond bij Op1 ging het over onder andere de woningmarkt en Linda maar ook over alternatieve vormen van liefde, fysiek en emotioneel. Volgens een antropoloog die een paar jaar alles eigenhandig heeft onderzocht waren de poppen geen succes. Ze had Nick gehuurd van 1,40m, kaal aangeleverd. Dat hielp niet: ‘Alsof je naast een lijk ging liggen.’ Eigenlijk leken de poppen me oud nieuws, maar er waren relatiepillen om een verliefd gevoel te krijgen of om verliefd te blijven – haar huis stond er op een gegeven moment mee vol – ook niet je-van-het, veelal een veroorzaker van hoofdpijn. Een seksuoloog zei dat er meer met andere samenleefvormen zoals polyamorie wordt geëxperimenteerd, maar dat monogamie en huisje-boompje-beestje uiteindelijk toch de norm blijft. De conclusie luidde dat menselijke intimiteit nog niet uitgerangeerd is. Allemaal interessant, maar de hele uitzending lang was ik gebiologeerd om niet te zeggen geobsedeerd door de zwart geverfde nagels van Welmoed Sijtsma. De vraag is nu: wat schuilt er achter de zwarte nagels? Ik vrees dat het iets met de dood te maken zal hebben.