Koppelaarster


Ik ben Johannes van der Sluis, 40 jaar, uit Rotterdam-Zuid, onverzorgd, ik heb geen huisdieren en mijn hobby is poëzie. 

Omdat ik niet meer bij mijn ouders woon, heb ik hun een brief geschreven; eerst aan mijn vader en twee jaar later aan mijn moeder. 

Ik heb gesproken op een huwelijk, een begrafenis en een boekpresentatie, dat overigens ook een soort begrafenis is. Dit hoop ik vaker te doen, of zoals een vriend van me onlangs opmerkte: ‘Ik ben dol op begrafenissen. Niets is leuker dan de dood. Echt een feest. I love it!’ 

Mijn wieg stond al naast de begraafplaats en daarom wordt mijn poëzie ook het beste gewaardeerd door degenen die al onder de groene zoden liggen.

Ik maakte een gekopieerd boekje liefdespoëzie getiteld Poëzie voor beginners. Het meisje voor wie het was bedoeld had me al afgewezen. Vele afwijzingen waren eraan voorafgegaan en vele volgden – ik was gedoemd tot het romantische dichterschap, of voorbestemd voor iets anders. Vandaag kwam ik met de trein langs de Lorelei, maar ik hoorde haar gezang niet.

Deze site, De Romantische Klik, is er enerzijds om mogelijke geïnteresseerden op de hoogte te houden van mijn sneue activiteiten en anderzijds voor verloren zielen die de liefde zoeken en een betrouwbare koppelaarster kunnen gebruiken. Vroeger had de dorpspriester die functie. Beschouw me als zodanig. Vergeet niet, tegenwoordig kun je coach worden als je niets weet over het leven, dus waarom ik dan geen koppelaarster?

Overigens zou ik in verband met de liefde zelf nooit het woord ‘klik’ gebruiken: twee mensen worden toch niet in elkaar gezet? Ach, misschien ook wel, heden ten dage, en toch...

Schrijf een briefje met alles wat we moeten weten, inclusief alle mislukkingen in de liefde en je wordt gekoppeld. Het diner in Rotterdam is voor rekening van De Romantische Klik. Mogelijk komt een rozenverkoper met Polaroidcamera en goedkope poëzie langs.

Mocht een 'verliezer' c.q. afgewezene in de nasleep een gedicht of brief willen schrijven, dan graag, mogelijk voor publicatie op deze site. Zoals Liz Phair zingt: ‘I want all that stupid old shit like letters and sodas.’ Mijn ervaring leert: als er geen liefde is, dan kan er altijd nog kunst opbloeien. Schrale troost misschien, maar troost. 

En waar het verlies begint, begint daar niet de ware romantiek? Kortom, hier win je altijd.


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l...
Read more »

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de red...
Read more »

Perspectief

Afbeelding
Het blijft toch een fascinerend programma, dat Lang Leve de Liefde. Mooiste uitspraak: 'Het is geen Lang Leve de Friendzone.' Gisteren was er een botte, gluiperige Hagenees die zichzelf heel wat vond en tekeer ging omdat de dame zei dat vertrouwen verdiend moest worden en dat er sprake kon zijn van argwaan. Maar even het volgende, al een paar keer heb ik bij de introductievideo gehoord: 'Ja, het moet wel iemand zijn met wie ik over straat kan.' Laat deze zin, dit perspectief, deze levensopvatting, even goed tot u doordringen. En vraagt u zich vervolgens ook, gewoon uit empathie, af met wie u níet over straat wilt. Wees niet moralistisch, want het gaat hier om de waarheid. Rolstoel? Uitgerekte oorlellen? Allemaal geen probleem, ik bedoel dus als antwoord.
Read more »